اولین جلسه شورای نظارت بر نام‌گذاری اماکن شهرستان در سال ۱۴۰۳ به ریاست معاون سیاسی فرمانداری و با حضور اعضای شورای نام‌گذاری اماکن شهرستان در محل سالن جلسات فرمانداری برگزار شد.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی روژنیوز اولین جلسه شورای نظارت بر نام‌گذاری اماکن شهرستان در سال ۱۴۰۳ با حضور اعضای شورای نام‌گذاری اماکن شهرستان و ریاست معاون سیاسی فرمانداری در محل سالن جلسات فرمانداری برگزار شد. این جلسه به‌عنوان یک گام مهم در جهت نظارت و مدیریت مناسب بر نام‌گذاری اماکن و معابر شهرستان به‌منظور ارائه نام‌های مناسب و تصمیم‌گیری دراین‌خصوص برگزار گردید.

 در طول این جلسه، اعضای شورا به بررسی اسامی دریافتی و پیشنهادی شورای اسلامی شهر برای نام‌گذاری اماکن، معابر و خیابان‌های سطح شهر پرداختند. تبادل نظر و بحث مستفیض اعضا باهدف انتخاب نام‌هایی که بازتابی از ارزش‌ها و تاریخچه شهر داشته باشند، انجام شد. برای این منظور، عناصر مختلفی از جامعه شهری از جمله مسئولان محلی، فعالان اجتماعی و نمایندگان مردم در این جلسه شرکت داشتند تا به انتخاب بهترین نام‌ها کمک کنند.

 پس از بررسی دقیق و دستیابی به توافق بین اعضا، تصمیمات لازم در خصوص پیشنهادهای واصله از شورای اسلامی شهر با موافقت اکثریت اعضای شورای نظارت اتخاذ گردید. این تصمیمات، به‌منظور تضمین همخوانی نام‌گذاری با معیارهای موردنظر شهرستان و ارتباط واقعی با جامعه محلی، اخذ شدند.

 این جلسه نه‌تنها به ایجاد هماهنگی بین ارائه‌دهندگان پیشنهادهای نام‌گذاری بلکه به تقویت اعتماد عمومی به فرایند نام‌گذاری اماکن و معابر شهری نیز کمک کرد. این اقدامات اساسی برای توسعه و بهبود زیرساخت‌های شهری و ایجاد هویت منحصربه‌فرد برای شهرستان محسوب می‌شوند.

همچنین، در طول جلسه تأکید شد که در نام‌گذاری اماکن، احترام به روحیه و جان شهدا و افرادی که خدمات بزرگی به جامعه ارائه داده‌اند، بسیار حائز اهمیت است. یادآوری نام آنان در نام‌گذاری اماکن و معابر، نه‌تنها از ارزش‌ها و ایدئولوژی‌های انسانی استفاده می‌کند؛ بلکه به معنایی عمیق‌تر و ارزشمندتر به نام اماکن می‌افزاید.

 از سوی دیگر، استفاده از حروف بیگانه در نام‌گذاری اماکن شهری که به‌ویژه در شهرستان‌های مرزی ممکن است رخ دهد، می‌تواند به کاهش همبستگی بافرهنگ و تاریخچه محلی و به تضعیف هویت منطقه انجامد؛ بنابراین، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که در نام‌گذاری اماکن و معابر، از الفبای محلی و متناسب بافرهنگ و زبان مردم منطقه استفاده شود تا ارتباطی عمیق‌تر و معنادارتر با جامعه محلی برقرار گردد و این اماکن به‌عنوان نمادهایی از هویت و ارزش‌های فرهنگی و تاریخی منطقه به یاد بیندازند.

انتهای خبر/